Paul Kok
In mijn werk probeer ik u een wereld te laten zien van plezier, van schoonheid, van contact en van voorzichtig met elkaar omgaan. Van gewoon ongedwongen kunnen zijn, alleen of met elkaar. Kunnen genieten van wat er is. Waarin we lief kunnen zijn, we gezien kunnen worden in wie we zijn. Waarin aanraking niet vies of klef is , maar respectvol, teder en warm. Waar bloot of naakt niet geassocieerd wordt met seks of porno, maar met kwetsbaarheid, natuurlijkheid en schoonheid. Waarin voor grofheid geen plaats is. Wie schreeuwt… stikt. Wie wild om zich heen slaat…. zinkt. Als je te snel (omhoog of omlaag) gaat…… Alles is er dan ook gericht, op de bewuste aandacht die het moment behoeft. Voor jezelf, en als je met iemand anders bent, ook voor de ander.
​
Mijn werk is daarom een contrast met de weinige aandacht die een maatschappij geeft aan het individu. Is een aanklacht tegen de onverschillig- ongevoeligheid waarmee mensen elkaar tegemoet treden. En tevens een spiegel is voor een maatschappij, met name in de verstedelijkte gebieden, waar belangstelling en compassie voor elkaar verdwijnt. Waar het belang van een contact tussen mensen gemeten wordt in status, geld en regels . Waar het veel belangrijker is om “iemand” te zijn, dan om gewoon te zijn wie je bent. Waar het maatschappelijke, de modus van de meerderheid, het geld, boven de waardigheid van het individu wordt gesteld. En waar het beeld van dat het er zo moet uitzien, zo hoort en hoe het moet , “DE REGEL”, veel belangrijker lijkt te zijn, dan het beeld van het menselijke, de empathie.
​
Wat ik u wil laten zien is een wereld waar empathie ruimte geeft aan het unieke karakter, het unieke zijn, van ieder individu. Dat het mogelijk is om tot echt contact te komen. Waar mensen elkaar kunnen ontmoeten in wie ze echt zijn. Waar niets moet, waar je je niet beter hoeft voor te doen. Waar je gewoon plezier kunt hebben en kunt genieten van wat er is.
​